#Xankəndiyəgedirəm!
Bilirsiniz nə düşünürəm? O günləri Laçın dəhlizinin girişində, Xankəndiyə gedən yolda rus sülhMƏRAMSIZLARININ sarıqulaqları ilə hürkə-hürkə, hıqqana-hıqqana danışan, verdikləri boş-boş sualları ilə özlərini “yad torpaqda” olduqları kimi göstərən jurnalistlərimizin davranışlarını.
Belə halları gördükcə, uzun illər məni həyata bağlayan və çox sevdiyim jurnalistika sahəsini atmaq haqqında daha çox düşünməyə başlayıram. Təsəvvür edin, sənin Vətənində xarici ölkənin hərbçisi sənə hədə-qorxu gəlir, sözün əsl mənasında silah yelləyir, sənə öz doğma torpağında “Azərbaycan tərəfə keçin” tələb edir, sən də ona layiq olduğu cavabı vermirsən… Mən hələ kənarda dayanan separatçı erməni “polislərinin” Azərbaycan jurnalistlərinə kənardan qımışıa-qımışa baxmalarına toxunmuram…
P.S. Olaraq əlavə etmək istədiyim daha bir məqam: ötən dəfəkindən fərqli olaraq dekabrın 7-də, yəni bu gün əvvəlki hadisədən fərqli olaraq jurnalistlərimiz fərqli davrandılar. Düzdür, RSK-nın sarıqulaqları yenə də öz torpağımızda maneələr yaratmalarına da ən azından onlara müqavimət göstərildi. Lakin bununla da kifayətlənmək olmaz. Artıq buz yerindən tərpənib və #Xankəndiyəgedirəm haştaqı ilə fəaliyyətə keçmək lazımdır. Bütün həmkarlarımı da buna çağırıram. Qoy bu dəfə tarixi jurnalistlər yazsınlar.
Hələlik isə qəzəbimdən, əsəbimdən, hirsimdən qaynayan qanım damarlarımı partladır!